Eser Sıra Numarası:200213eser12
HAYAT YİYEN CANAVAR
Teknoloji. Belki
çok yararlı belki çok zararlı belki de en büyük can düşmanı. Zamanla gelişen bir
canavar. Çok da fark etmesekte ruhumuzu, çocukluğumuzu yiyip bitiren bir
canavar.
Bu canavar hayatımızı kolaylaştırırken bir yandan da
eskileri özletiyor bize. Eskiden oynardık bulduğumuz her çubukla. Şimdi
çubuklarla bile internette oynanır olmuş. Alışık olduğumuz dünya yok olmuş.
Daha da gelişseydi o teknoloji, her şeyi o yapar olsaydı, yürümeye bile gerek
kalmasaydı…Çoğumuz bunun çok güzel bir şey olduğunu zannederken aslında
binlerce de zararı var. Teknoloji hızla gelişirken en sonunda o ilkel halimize
geri döneceğiz. Uçarken çiğ et yiyeceğiz. Düşündüğümüz her şeyi
gerçekleştirirken en sonunda hayvancılıkla geçineceğiz. Yani aslında yaşarken
öleceğiz. Teknoloji bizi yok edecek. Bir çalışmaya göre şimdi cebimize giren
cep telefonları 5 yıl sonra üçgen biçimde,10 yıl sonra saat olarak üzerimizde
bulunmaya devam edecek.25-50 yıl içersinde ise cebimize giren cep telefonları
beynimize girip bizi yönlendirecek. En uzak mesafede bile karşı karşıya imiş
gibi konuşacağız.75 yıl sonra hiç konuşmaya bile ihtiyaç duymadan telepati
yoluyla anlaşacağız. Evet, şu ana kadar güzel ama hazin son. Yani yaklaşık 100
yıl sonra insanlar konuşmayı unutacak, birbirleriyle taş atarak anlaşacak.
Medeniyet çökecek ve biz izleyeceğiz. Hadi düşünelim. Yemek yemeye ihtiyacımız
yok haplarla yaşıyoruz, ormanlar yok olmuş, her taraf çöl. Herkese yetecek
kadar hap yok, enerji yok, su yok. Banyoda en fazla on dakika durabiliyoruz,
istediğimiz kadar ayakta duramıyoruz, en geç saat 10’da uyuyoruz, en fazla üç
kişilik aileler olabiliyor çünkü fazla kişinin ihtiyacını karşılayabilecek
enerji yok. Özgürlük yok, kısaca hayat yok. Hep aynı şeyleri yapıyoruz ama
ruhsuz bir şekilde. Hiç kimse birbirini tanımıyor, komşuluk yok. Hiç kimse
birbirini sevmiyor arkadaşlık yok. Sadece yaşıyoruz. Daha sonra ne olacağını
bilmeden yaşıyoruz. Tıpkı şimdiki gibi.
Hayat bizim
elimizde. Şimdi biz geleceği düşünmezsek gelecekte bizi düşünmez. Unutursak
unutuluruz.
